De zee.....

Ik zie de zee
de zee ziet mij
dag zee
hoe gaat het?
ik eb, zegt de zee
wat heb je? zeg ik
ik heb eb
doet dat zeer?
nee, zegt de zee
een zee heeft geen zeer

(gedichtje van Frank Eerhart)


Dit gedichtje las ik ooit ergens en heb ik opgeschreven, om te bewaren en te onthouden. Ik heb iets met de zee, altijd al gehad en dat is op zich niet zo verwonderlijk, ik ben namelijk vlak bij zee geboren.
De eerste vijf jaar van mijn leven woonden we op een flat aan de rand van de duinen. Vanaf het balkon en vanuit de woonkamer zag je alleen maar duinen en in de verte zag je zee glinsteren.

Toen ik vijf jaar was, verhuisden we naar het oosten van land, ver weg van de zee, maar regelmatig gingen we terug, naar onze oude buren die nog steeds in dezelfde flat woonden. Ik heb hele goede herinneringen aan de bezoekjes aan het strand, het struinen door duinen, hutten bouwen, schelpen zoeken.....

En al wonen we nu nog steeds in het oosten van het land en dus op zo'n twee uur rijden van de kust, soms "moet" ik gewoon naar zee, even opladen, genieten, niks doen....

Gistermorgen zijn we met onze drie kinderen in de auto gestapt. Speelgoed, zwemkleding en fruit en drinken mee,het weer was heerlijk en we zijn gebleven tot in de late middag, en we hebben genoten!!



Het zand tussen je tenen.....



die stralend blauwe lucht....



en het geruis dan de golven.....


Puur genieten!!!



Dit zijn onze jongste dochter Renske en ik, aan het eind van een heerlijke, zomerse dag!!

Groetjes, Yolanda