Vanmiddag ben ik met mijn twee dochters naar de bloemenpluktuin geweest hier in de buurt, we gaan er deze tijden regelmatig heen, heerlijk om even rond te lopen en een zelfgeplukt zomers boeketje mee naar huis te nemen.
Je waant je echt even in een andere wereld tussen al die mooie bloemen, vlinders vliegen af en aan, het is een heerlijke plek en ik geniet enorm van het plezier dat de beide dames hebben met het zoeken naar bloemen, de een vinden ze nog mooier dan de ander :-).
Hier zie je onze beide dochters (zoonlief bleef liever thuis met pappa, die houdt niet zo van dat "meidengedoe" :-) )
Eerst Nadine, onze oudste, 11 jaar is ze, ze is heel creatief, gek op alles wat met de natuur te maken heeft en een meisje dat heel begaan is met de mensen en kinderen om haar heen.
En dit is Renske, de jongste van onze drie kinderen, 7 jaar oud, ook heel creatief. Het is een heel vrolijk kind, altijd aan het dansen, zingen, verhaaltjes verzinnen, briefjes aan het schrijven.
En dit, is mijn vrolijke zomerboeketje, zelf geplukt :-)
Naast het genieten op deze middag van mijn beide dochters, de stilte en de mooie bloemen, voel ik ook een enorm verdriet, verdriet om een klein meisje van nog maar 2 jaar oud (ons oppaskindje) dat dit dus nooit mee zal maken, verdriet om haar ouders die niet meer samen met haar naar buiten kunnen om te wandelen, fietsen of bloemetjes te plukken.
Want helaas, de chemotherapie is niet aangeslagen, verdere behandeling is niet mogelijk, het enige dat er nu nog gedaan kan worden is zorgen dat het voor haar zo comfortabel mogelijk is zo lang ze nog leeft en zorgen dat ze geen pijn zal hebben, maar wat is het hard!!
En zo merk ik dat vreugde en verdriet soms heel dicht bij elkaar liggen en soms in elkaar overlopen....
Lieve groet,
Yolanda
Woorden schieten hierbij te kort......
BeantwoordenVerwijderenHoop op een wonder.
Denk aan jullie en aan dat kleine meisje....
Liefs
Wat verschrikkelijk voor dat kindje, haar ouders en mensen zoals jij om haar heen. Het lijkt mij het moeilijkste wat er is, weten dat er een afscheid aankomt van iemand wat nog zo'n heel lang leven had moeten hebben.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt mooie dochters, geniet van ze!
Groetjes en sterkte,
Dani
ach wat vreselijk nieuws, vooral voor de ouders en anderen erom heen.
BeantwoordenVerwijderenmaar ook voor jou/jullie.
Heel veel sterkte gewenst voor de moeilijke tijd die gaat komen!
je hebt prachtige dochters!
heelijk dat meidengedoe!
Wat een verdriet, zo oneerlijk dat je al weer zo snel afsheid moet nemen van zo'n klein meisje, net op deze wereld en dan al weer afscheid moeten nemen, verschrikkelijk!!
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie dan ook heel veel sterkte toe voor de komende tijd.
Ja, als je zoiets vlakbij je meemaakt, waardeer je de mooie en fijne dingen in het leven dan extra! Fijn dat je met je dochters een gezellige dag hebt gehad, en zo te lezen mag je trots zijn op ze!
Lieve groet, Anne.
Oh Yolanda, wat verschrikkelijk.
BeantwoordenVerwijderenIk heb hier geen woorden voor, de tranen springen in mijn ogen en ik voel de kippenvel over mijn lijf trekken.
Wat is dit oneerlijk, zo'n klein meisje nog...
Heel veel sterkte en geef je mooie meiden maar een dikke knuffel dat helpt goed als je je verdrietig voelt.
Lieve groeten, Sas
dit is zo verdrietig heb er geen woorden voor,
BeantwoordenVerwijderenheel veel sterkte dit gaat zo moeilijk worden, jij zal wel heel dankbaar naar jouw dochters kijken als je zoiets als dit mee maakt het verschuurd mijn moederhart asl ik dit lees,
heel veel sterkte Irmaxxx
Wat verschrikkelijk is dit toch, je weet dat er hier aan jullie gedacht wordt!
BeantwoordenVerwijderenToch vind ik het heel bijzonder dat je naast die traan ook de ruimte ziet voor een lach, dit is zooo ontzettend belangrijk in het leven.
Dikke knuffel van Sonja
ooh Yolanda wat moet je hier nu van zeggen!!
BeantwoordenVerwijderenzo'n jong leven en zo veel pijn. woorden schieten hier altijd te kort!
dan voelt zo'n pluktuin even als een troost en rustpunt!
sterkte hoor en heel veel kracht samen
Yolanda
Wat zal dit nare bericht je (oppas)moederhart pijn doen, hoe oneerlijk is het soms. Heel veel sterkte!
BeantwoordenVerwijderenWat een lieve meiden op je foto's trouwens.
Liefs,
Colinda
Kippenvel lieverd..........wat een naar nieuws !!..ik geloof in wonderen.......en hoop dat zij er een gaat worden.......houd moed het is nog niet over.........en ja inderdaad vreugde en verdriet zo dichtbij...wij hebben dat ervaren op de bruiloft van onze vrienden wij waren getuigen,dus we moesten ook wel naar het feest...terwijl mijn broer op sterven lag......zo'n dag maak je dan heel anders mee....zo moeilijk vreugde en verdriet zo dicht bij elkaar.........sterkte liefs Ria....
BeantwoordenVerwijderenGeen woorden...zoveel verdriet....op zulke momenten kun je juíst ook heel erg genieten zoals vandaag van je eigen kinderen...en weet je hoe kwetsbaar het leven is.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte, lieve groet Jolanda
Wat een oneerlijk strijd,
BeantwoordenVerwijderenheel veel sterkte!
een hele dikke knuffel
Mooi van jou Yolanda, dat je ondanks jouw verdriet er toch met jouw mooie meiden op uit getrokken bent.
BeantwoordenVerwijderenMet zo'n situatie word je zo hard met de neus op de feiten gedrukt, hoe oneerlijk het ook is...
Je gedachten zijn constant bij dat lieve kleine vrouwtje en haar ouders/familie, maar je hebt ook een genietmomentje met jouw meiden gehad...(dat is heel waardevol meid, je moet constant het hek weer verhangen en doorgaan, hoe moeilijk ook)
Nogmaals Sterkte, denk aan jullie
liefs Yvonne
Wat fijn wanneer je zo'n pluktuin in de buurt hebt. Lieve groet, @nne
BeantwoordenVerwijderenSlik... hier word je toch wel even stil van.... wat ontzettend erg, voor het meisje zelf, maar ook zeer zeker voor haar ouders en iedereen die haar liefheeft....
BeantwoordenVerwijderenDan kijk je toch met andere ogen naar je eigen gezonde kinderen en knijp je weer eens je handen dicht....
Oh wat erg van je oppaskindje! Dat doet je weer beseffen hoe kostbaar en kwetsbaar ons leven is. Heel veel sterkte ermee!
BeantwoordenVerwijderenOoh Yolanda,
BeantwoordenVerwijderenwat vreselijk is dat toch dat zo'n meisje zo ziek is en wat een verdriet voor die ouders en andere naasten , je moet er toch niet aan denken dat je dit zelf overkomt ....het verdriet zou ondraaglijk zijn .
En toch gebeurt het en het doet je altijd weer beseffen om je niet druk te maken om onbelangrijke zaken (dochter is nieuwe I-pod kwijt maar wat zegt dat nou eigenlijk vergeleken bij dit soort dingen..)
Meis ik wens je nog steeds veel sterkte en haar ouders de kracht om dit te dragen.
lieve groet van Gea
Een lief kleintje van twee jaar en dan chemotherapie? Wat vreselijk. Heel veel sterkte voor iedereen. Ik knuffel mijn 2 jarige Quinten vandaag extra lang. Jeetje wat erg, ik denk nu aan de bejaarde oudjes die weggestopt zitten in tehuizen en niet meer zo nodig hoeven te leven... wat kan het ondraaglijk oneerlijk zijn.
BeantwoordenVerwijderenJe begon je post zo mooie en vrolijk, een pluktuin. Daar wil ik altijd nog eens naar toe. Volgend jaar bovenaan mijn lijst zetten.
Een, toch nog, fijne donderdag Yolanda xxxx
O Yolanda, wat een verdriet! Maar aan de andere kant brengt zo'n groot verdriet wel vaak het bewustzijn met zich mee, dat er veel is om dankbaar van te genieten. Zoals jij met je dochters naar de pluktuin gaat.. Geluk en verdriet, het is met elkaar verweven.
BeantwoordenVerwijderenSterkte en bedankt voor je lieve woorden voor mij.
Groeten, Corine(THUIS)