Vreugde en verdriet woede en kalmte, een lach en een traan, soms zo dicht bij elkaar....
Vanmiddag ben ik met mijn twee dochters naar de bloemenpluktuin geweest hier in de buurt, we gaan er deze tijden regelmatig heen, heerlijk om even rond te lopen en een zelfgeplukt zomers boeketje mee naar huis te nemen.
Je waant je echt even in een andere wereld tussen al die mooie bloemen, vlinders vliegen af en aan, het is een heerlijke plek en ik geniet enorm van het plezier dat de beide dames hebben met het zoeken naar bloemen, de een vinden ze nog mooier dan de ander :-).
Hier zie je onze beide dochters (zoonlief bleef liever thuis met pappa, die houdt niet zo van dat "meidengedoe" :-) )
Eerst Nadine, onze oudste, 11 jaar is ze, ze is heel creatief, gek op alles wat met de natuur te maken heeft en een meisje dat heel begaan is met de mensen en kinderen om haar heen.
En dit is Renske, de jongste van onze drie kinderen, 7 jaar oud, ook heel creatief. Het is een heel vrolijk kind, altijd aan het dansen, zingen, verhaaltjes verzinnen, briefjes aan het schrijven.
En dit, is mijn vrolijke zomerboeketje, zelf geplukt :-)
Naast het genieten op deze middag van mijn beide dochters, de stilte en de mooie bloemen, voel ik ook een enorm verdriet, verdriet om een klein meisje van nog maar 2 jaar oud (ons oppaskindje) dat dit dus nooit mee zal maken, verdriet om haar ouders die niet meer samen met haar naar buiten kunnen om te wandelen, fietsen of bloemetjes te plukken.
Want helaas, de chemotherapie is niet aangeslagen, verdere behandeling is niet mogelijk, het enige dat er nu nog gedaan kan worden is zorgen dat het voor haar zo comfortabel mogelijk is zo lang ze nog leeft en zorgen dat ze geen pijn zal hebben, maar wat is het hard!!
En zo merk ik dat vreugde en verdriet soms heel dicht bij elkaar liggen en soms in elkaar overlopen....
Lieve groet,
Yolanda
met een lekker stuk taart, en morgen staan we op tijd op en gaan we een dagje weg met de kinderen.
